Dit deel van de werkafspraak gaat over Idiopatische perifere aangezichtsverlamming bij kinderen ouder dan 1 maand en jonger dan 15 jaar.
Kinderen met (een verdenking op) idiopathische perifere aangezichtsverlamming dienen altijd verwezen te worden naar de kinderarts.
Epidemiologie
Incidentie bij kinderen < 15 jaar: 2,4 per 100.000 per jaar (beduidend lager dan bij volwassenen).
Een geïsoleerde perifere facialis parese als gevolg van Lyme Borreliose komt vrijwel uitsluitend bij kinderen voor (frequentie rond 30 %).
Beloop
Van de kinderen met een perifere aangezichtsverlamming herstelt 90% spontaan volledig.
Ongeveer 80% van de kinderen toont beginnend herstel binnen 2 weken na start van de parese. In ongeveer 6% treedt een recidief op.
Classificatie volgens House-Brackmann
Om de ernst van de perifere aangezichtsverlamming te bepalen wordt gebruik gemaakt van de House-Brackmann schaal. Bij jonge kinderen is het beoordelen van uitval van de aangezichtsmusculatuur soms moeilijk. Een belangrijke differentiatie is de onmogelijkheid om het oog te sluiten (evt. dreigreflex). Dit past bij een classificatie IV of hoger en heeft behandelconsequenties.
Anamnese en Lichamelijk onderzoek
zie IPAV volwassenen.
De anamnese is erop gericht zoveel mogelijk andere oorzaken uit te sluiten. Denk hierbij aan ziekte van Lyme, otitits, mastoïditis, cholesteatoom, virale infecties (VZV, herpes zoster, EBV, CMV) en zeldzame oorzaken zoals maligniteit en Melkersson-Rosenthal syndroom. Vragen naar verschijnselen die passen bij ziekte van Lyme (erythema migrans, radiculopathie, artritis, koorts).
Aanvullend onderzoek door de kinderarts
Behandeling
Zie behandeling volwassenen. Bij kinderen aangepaste dosering
Prednisolon 1 mg/kg met maximum van 60 mg per dag, gedurende 7 dagen. Daarna afbouwen met 10 mg per dag.
Valaciclovir 2dd 60 mg/kg/dag (max. 3000 mg/dg) gedurende 7 dagen).